Bir su markasıyla anlaştık. Adı Revan. Tema tarafından denetlenen ve gelirinin bir kısmını kuraklıkla savaşmak için kullanan düşünceli bir marka. Düşünceli diyorum çünkü bir müşteriyle anlaştığımızda hediye gönderen taraf genelde hep biz olmuşuzdur. Ama yeni müşterim bu işbirliğimizi tam da kendine yakışan bir hediye ile taçlandırmış. Hergün karşımıza çıkmıyor. Paylaşmak istedim. Kendilerine minnettarım.

This is in English so that the non Turkish team members can understand how we feel at our end. Throughout the week, we have had several talks, meetings, motivational seminars, groups of gatherings, late night dinners, one to one meetings and a lot of media manipulations to "believe" we still have the edge to win this year's championship.

To believe is to see. If we truly believe, then there is no other way but make it happen. We can not believe and fail. Believing means it's already happened.  But yesterday... it didn't happen. So we were completely fooled into believing that you believed. To me yesterday's game was not a game. I write this to benchmark the game where we lost everything as a team. From now on we will live as individuals.

Bugün, Fenerbahçe Spor Kulübü'ne destek olan sponsorlar ve yayıncı kuruluş Digiturk ortaklığında yeni bir proje başlattık. Ilk bakışta sıradan bir satış kampanyası gibi görünebilir ama bu önemli bir adım. Itiraf etmek gerekir ki fikir babası ben değilim. Fenerbahçe'nin dinlenmek bilmez kadını Ece Köprek'ten çıktı bu fikir. "sinerji yaratmak lazım" dedi. Biz sonra harekete geçtik.

 

Bu proje, gelecekte herkese örnek olacak bir mihenk taşı. Bunun başarısı, bir sonraki sezon futbola yatırım yapacak tüm sponsarlara katma değer aratacak, markalarla kurumları daha profesyonel kıstaslarda buluşturacak, yayıncı kuruluşu sadece maç yayınlayan bir tv kanalı olmaktan çıkarıp spor kulüpleriyle iş ortaklıklarına sürükleyecek.

 

Kampanyanın ölçülebilir sonuçlarını ileride paylaşacağım. Bugün başlayan bir iş olduğu için elimde somut bir veri yok ama herkesin birlikte çalıştığı olağanüstü bir "sinerji" ilk gün kendini gösterdi. Emeği geçen o kadar çok kişi ve kurum var ki, tek tek saymak imkansız. Hepsine teşekkür etmeliyim; bir düş daha hayat buldu.

Ben Fenerbahçeli'yim. Herkes gibi takım tutarım. Belki de herkesden daha fazla tutarım. Fenerbahçe, işimin bir parçası. Sokaktaki adam, maçtan birgün sonra hayatına devam eder, ben, bu sonuç bir sonraki haftanın seyirci sayısını nasıl etkiler onu düşünürüm.

 

Maç seyrederken taraf tutarım. Hep kazanalım isterim. Gözüm bir şey görmez. Gol atalım, gol yemeyelim, şans bizden yana olsun isterim.

 

Dün bir UEFA maçımız vardı. 1-1 berabere kaldık ve elendik. Sahaya göğsünde "Help Haiti" yazan beyaz formalarıyla çıkan bir fransız takımına elendik. Yıllık bir anlaşma yaptıkları sponsorlarından bir maçlığına izin alan, katı UEFA kurallarını bir kereliğine bozmak için bürokrasiyi hiçe sayan ve bu kahramanlıklarıyla benim için elenecek en iyi takım olan Lille, umarım bu büyük jestlerinin karşılığını en azından Liverpool'u da eleyerek alır.

 

Futbol hiç bir zaman sadece futbol değildir ve bu büyük vizibilite fırsatını sosyal sorumluluk bilincleriyle degerlendiren Lille takımına (ve onlara bu fikri veren dahi adam Luc'a) gizli hayranlığımı itiraf ederim.

Bu pazar sabahı, kısa bir ziyaret için Üsküdar’daydım. Saat 9’u biraz geçiyordu. Eve dönmek için arabama bindim, yolun karşısında 18 olduğu şüpheli genç bir kız hızlı hızlı yürüyor, telefonla konuşurken gülümsüyordu. Tahmin etmesi güç değil – bu iddialı makyaj, geceden sarılmış saçlar, bu şık kıyafetler... herhalde şu meşhur Sevgililer günü buluşmalarından birine doğru gidiyordu.

Cuma akşamı, yeni tanıştığım bir müşterimle, ayaküstü yaptığım sohbeti anımsadım. Aslında kurumsal kültürden, enerji piyasalarından filan konuşuyorduk, konu nasıl olduysa birden “evlilik” oldu. Bir insan nasıl olur da yıllarca aynı kadınla evli kalır merak ediyordu. Çocukluktan yeni çıkmış bu kızı seyrederken düşündüm; telefonun ucundaki oğlan bu sabahki randevuyu dün sabah vermeliydi, ya da dün gece, ya da sabahın 5’inde. Çünkü sıradanlık, herşeyin olduğu gibi aşk’ın da düşmanı.

Otellerde tek gecelik özel oda paketleri var, cafe’lerde sevgililer günü mönüleri, uçak şirketleri bile günü birlik Paris turları düzenlemiş ve gerçek insanlar plastik romantizm peşinde koşuyor.

Sevgililer günü aslında dündü. Bugünü inkar etmiyorum tabi. Ama yarının özel bir gün oldğunu unutursanız, bugünün size faydası dokunmaz derim.

(RED) online çiçek siparişi verirken daha fazlasını yapmak isteyenler için Flowe(red) ortaklığını başlattı. Şimdilik sadece Ingiltere'de. Londra'da bir yakınınız varsa, uzun süredir görmediğiniz birileri ya da bir akraba, eski bir dost, mektup arkadaşi... Tıklayın, bir çiçek siparişi verin. Afrika gülleri sipariş ederseniz, kar'in tamami "Global Fund" için harcanacak.

Lansmanını "So You Think You Can Dance" programının harika sunucusu Cat Deeley'in yaptığı FLOWE(RED) en yeni kırmızı. Fırsat bulursanız mutlaka bu hizmeti deneyin.